من از تاریکی و ظلمت نمی ترسم

من از مار و من از عقرب نمی ترسم

زدریاها و امواج خروشانش نمی ترسم

من از کوه و من از جنگل نمی ترسم

ز پَستی و بلندی ها نمی ترسم

من از گرگ بیابان ها نمی ترسم

من از فقر و نداری ها نمی ترسم

من از جنگیدن و کشتن نمی ترسم

من از روح و من از مردن نمی ترسم

من از حرف های مردم هم نمی ترسم

من از فرجام روح اله می ترسم

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

دم دمای غروب و دلم خسته

کنار پنجره ی کلبه ایستاده

خیره به تارهای عنکبوت کنج تاقچه

گویا که به هر رشته حکایتی نهفته

سیر و سفری به کوی خویش ، آهسته

هر جا که نگارم ، آه ، به آهی سوخته

در کوچه پس کوچه های دفتر کهنه

بغضی است که بر لوح دلم بنشسته 

شاید که حصار آه را بشکسته 

از روزنه ی امید بگذشته

تاریکی ی فردای مرا پیموده

گَرد و غُبَر شیشه ی احساسمو شسته

محتاج نوازش قریبی دلسوخته

انگار که تنها و غریب است ، کمی افسرده

فریاد زدم که آی غریب خسته 

همت بنما که تار و پودم سوخته

زیبا چه تبسمی ، نه ، خنده!!

همت تو نما  تو این غروب جمعه

شاعر : روح اله دهنوی

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

خسته ام

خسته از خویش 

از کِردهای پیش

از توبه ی شکسته ، نه ، از توبه های بیش

خسته ام

خسته از نگاه

از اشک و  شبانگاه

از ناله های گره خورده به دامان آه

خسته ام

خسته از قنوت

از ربنای مملو ناسوت

از قول های خیس بقل کرده ی ماهوت

شاعر : روح اله دهنوی 

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید