شیر دَنی

یکی از رسومات روستای دهنو  در فصل بهار  شیردَنی میباشد

اهالی روستا کسانی که گوسفند دارند هر چند نفر گوسفندان خود را به طور دسته جمعی به صحرا میبرند معمولا افرادی را به عنوان چوپان انتخاب می کنند و گوسفندان را به به مدت 6 ماه به آنها میسپارند و در آخر پاداشی به عنوان مزد گله به ایشان میدهند که این پاداش از ابتدا مقدار آن طی میشود پاداش میتواند پول نقد یا گندم و جو باشد

چوپان هر روز در ساعتی مشخص مثلا 9 صبح  گوسفندان را به مکانی می برد که به آن دَنگاه میگویند  هر فردی که گوسفند شیر ده دارد جهت دوشیدن آنها به دَنگاه میرود که بیشتر معمولا خانم ها این کار را انجام میدهند بعد از دوشیدن گوسفندان صدا میزنند که خلمه ها رو بیارید خلمه در واقع بزغاله ها و بره هایی هستند که باید از مادرانشان شیر بخورند ، خلمه ها توسط فردی که خلمه چرو گفته میشود  به دنگاه آورده میشود پس از شیر خوردن دوباره آنها را از مادرانشان جدا میکنند و خلمه چرو آنها را برای چراندن به صحرا میبرد .

خانم ها قرار میکنند که شیر هایی را که از گوسفندان خود دوشیده اند را هر روز به یک نفر بدهند تا ارزش تولید روغن و ماست و ... را داشته باشد به این قرار شیر دَنی میگویند

مثلا اگه قراره شیر را به فاطمه خانم بدهند میگویند امروز شیردَنیِ فاطمه خانم است

تمام خانم ها شیر را به خانه ی فاطمه خانم میبرند 

آنجا هر کس با ظرف خودش که باید تا آخر همان ظرف را استفاده کند مقدار شیری را که به فاطمه خانم میدهد را  با  ابزاری به نام نشو (نشان) اندازه گیری میکنند نشو در واقع چوبی است که به صورت عمودی داخل ظرف شیر قرار میگیرد و قسمت انتهایی چوب را که با شیر در تماس است را با نخی میبندند یا با کمک برامدگی چوب مشخص میکنند