غزلی تازه ولی قافیه اش بد شده است
قلمم باز به این کار مردد شده است

ترس دارد بنویسد! غزل آتش گیرد
چون که دلسوختگی بیشتر از حد شده است

غزلم سوخت دلم سوخت کمی راه بیا
حرف دل نیست فقط قافیه ممتد شده است

خوب فهمید چه گفتم ! چه نوشتم! با بغض
انکه از کوچهء معشوقهء ما رد شده است

جگرم سوخت ولی آه کشیدن ممنوع
بغض در راه گلو آمده و سد شده است

رفت اما به دلم خاطره ها چنگ زده
چون که در خاطرِ من خاطره اش "ادد" شده است

چشم در راه! شب و روز به راهِ سفرش
فکر و ذکرم همه دم کاش بیاید شده است

دلِ من خوش که دلش پیش من اینجا مانده
گفت عاشق شده است! وای که شاید شده است

سعیدمشفقی"راشا"

 جهت ورود به دفتر شعر سعید مشفقی اینجا کلیک کنید

عیار عشق

ای آنکه هر چه خواستم ، دادی و آنچه خواهم ، خواهی داد

هستی ِ من

این بنده حقیر را چه به از تو خواستن

این هستی ام کمال رحمانیت تواست

ای آنکه هر چه کردم ندیدی و آنچه کنم نخواهی دید

دیده ی من

چشمان آلوده را چه به بر خود گریستن

این اشکهای شبانه نشان از عنایت تواست

ای آنکه هر چه خواندم نخواندمت و هر آنچه که خوانم ، نخواهم خواند

کعبه ی من

زبان هرزه را چه به از تو خواندن

این لبیک ها نشان از کرامت تواست

ای آنکه هر چه عشق ورزیدم ، نورزیدمت  و هر آنچه عشق ورزم ، ورزیده ی تواست

لیلای من

قلب عقیق را چه به احساس عاشقی

این ظرف های شکسته عیاری ز عشق تو است

شاعر : روح اله دهنوی

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

من از تاریکی و ظلمت نمی ترسم

من از مار و من از عقرب نمی ترسم

زدریاها و امواج خروشانش نمی ترسم

من از کوه و من از جنگل نمی ترسم

ز پَستی و بلندی ها نمی ترسم

من از گرگ بیابان ها نمی ترسم

من از فقر و نداری ها نمی ترسم

من از جنگیدن و کشتن نمی ترسم

من از روح و من از مردن نمی ترسم

من از حرف های مردم هم نمی ترسم

من از فرجام روح اله می ترسم

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید