عیار عشق

ای آنکه هر چه خواستم ، دادی و آنچه خواهم ، خواهی داد

هستی ِ من

این بنده حقیر را چه به از تو خواستن

این هستی ام کمال رحمانیت تواست

ای آنکه هر چه کردم ندیدی و آنچه کنم نخواهی دید

دیده ی من

چشمان آلوده را چه به بر خود گریستن

این اشکهای شبانه نشان از عنایت تواست

ای آنکه هر چه خواندم نخواندمت و هر آنچه که خوانم ، نخواهم خواند

کعبه ی من

زبان هرزه را چه به از تو خواندن

این لبیک ها نشان از کرامت تواست

ای آنکه هر چه عشق ورزیدم ، نورزیدمت  و هر آنچه عشق ورزم ، ورزیده ی تواست

لیلای من

قلب عقیق را چه به احساس عاشقی

این ظرف های شکسته عیاری ز عشق تو است

شاعر : روح اله دهنوی

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

من از تاریکی و ظلمت نمی ترسم

من از مار و من از عقرب نمی ترسم

زدریاها و امواج خروشانش نمی ترسم

من از کوه و من از جنگل نمی ترسم

ز پَستی و بلندی ها نمی ترسم

من از گرگ بیابان ها نمی ترسم

من از فقر و نداری ها نمی ترسم

من از جنگیدن و کشتن نمی ترسم

من از روح و من از مردن نمی ترسم

من از حرف های مردم هم نمی ترسم

من از فرجام روح اله می ترسم

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

بارانی ام

آسمانم ابری است

ابری تیره ز آه

چتری بساز

چتری که با آه سردم نسوزد

بارانی ام

ناودان من کو ؟

سقف اتاق تنهایی ام چکه میکند

بارانی ام

نگذار که ببارم

باران من آلوده به نفرین است

شاعر : روح اله دهنوی

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید