دم دمای غروب و دلم خسته

کنار پنجره ی کلبه ایستاده

خیره به تارهای عنکبوت کنج تاقچه

گویا که به هر رشته حکایتی نهفته

سیر و سفری به کوی خویش ، آهسته

هر جا که نگارم ، آه ، به آهی سوخته

در کوچه پس کوچه های دفتر کهنه

بغضی است که بر لوح دلم بنشسته 

شاید که حصار آه را بشکسته 

از روزنه ی امید بگذشته

تاریکی ی فردای مرا پیموده

گَرد و غُبَر شیشه ی احساسمو شسته

محتاج نوازش قریبی دلسوخته

انگار که تنها و غریب است ، کمی افسرده

فریاد زدم که آی غریب خسته 

همت بنما که تار و پودم سوخته

زیبا چه تبسمی ، نه ، خنده!!

همت تو نما  تو این غروب جمعه

شاعر : روح اله دهنوی

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید

خسته ام

خسته از خویش 

از کِردهای پیش

از توبه ی شکسته ، نه ، از توبه های بیش

خسته ام

خسته از نگاه

از اشک و  شبانگاه

از ناله های گره خورده به دامان آه

خسته ام

خسته از قنوت

از ربنای مملو ناسوت

از قول های خیس بقل کرده ی ماهوت

شاعر : روح اله دهنوی 

جهت ورود به دفتر شعر روح اله دهنوی اینجا کلیک کنید